به گزارش خبرگزاری حوزه، به مناسبت ایام ماه محرم الحرام، گزیده‌ای از بیانات رهبر معظم انقلاب به عنوان پرونده ویژه «گفتمان عاشورا» در مورد جریان شناسی و تحلیل چرایی و اهداف قیام عاشورا تقدیم شما فرهیختگان میشود.
تلاش امامان برای تشکیل حکومت اسلامی
یکی از کارها، مشاغل و شئون ،امام این است که اگر نظام سیاسی و اجتماعی اسلام بر سر کار است آن را حفظ کند؛ و اگر نیست، کوشش کند آن را به وجود آورد به زندگی ائمه ی ما نگاه کنید؛ امام امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب در شرایطی به حکومت و قدرت رسید که نظام اسلامی بر سر کار بود، منتها با نواقصی امام سعی کرد این نواقص را برطرف کند، نظام اسلامی را حفظ کند، آن را تجدید حیات بدهد و به شکل زمان پیغمبر - یعنی اسلام خالص و ناب - برگرداند.
امام حسن مجتبی هم در شش ماه خلافت خود سعی اش همین بود. البته ناکامیها در زمان امیرالمؤمنین و امام حسن به دلایلی دارد که نیازمند بحثهای تاریخی بسیار مفصلی است؛ اما بعد از آتش بس با
معاویه در آن ده سالی که امام حسن زنده بود و امام حسین در مدت ده سالی که در زمان معاویه امامت کرد تا دویست سال و اندی زندگی ائمه تا وفات امام حسن عسکری (ع) یعنی سال ٢٦٠ هجری قمری. ظاهراً ائمه ی ما سعی شان بر این بود که حکومت اسلامی را بر سر کار بیاورند همان مبارزاتی که مردم یا گروه های مبارز مردم در دوران رژیم گذشته میکردند؛ همان پنهانکاری ها همان مبارزات سیاسی، همان آسیب زدن به دشمن، همان تبلیغات حاد سیاسی و فکری و متقابلاً همان ضربت خوردنها، همان زندان رفتن ها، همان تبعید شدنها، همان مؤاخذه شدنها؛ تمام آنچه مردم ایران از نزدیک دیدند عیناً در زندگی ائمه ی ما منعکس است.
مردم خیال میکردند ائمه ی هدی مردمان عالم دانشمند بزرگواری بودند که در گوشه ی خانه نشسته بودند، دشمنها هم حسودی میکردند و نمیگذاشتند اینها درس بگویند، بحث کنند مسئله بگویند؛ دور خانه ی اینها را محاصره میکردند، گاهی هم اینها را مؤاخذه میکردند اینها هم یک عذرخواهی میکردند و همین طور بود تا مسموم میشدند، این برداشت بسیار غلطی است؛ در حالی که مسئله این نبود.
ائمه ی ما گروه مبارزی ،بودند رهبران مبارزی بودند که یک شبکه ی عظیم تبلیغاتی و سیاسی را در سراسر کشور عظیم اسلامی اداره میکردند.
شما بدانید در همین استانهای ایران، خراسان، سیستان، مازندران، ری و در بسیاری از بلاد دیگر، همچنین در عراق، یمن، حجاز و مصر، تبلیغات عظیمی علیه دستگاه های قدرت اموی و عباسی در زمان ائمه ی ما انجام میگرفت. تبلیغات بسیار شکننده ای وجود داشت و همانها بود که وضع حکومت را متزلزل میکرد و گروه ها را به جان اینها می انداخت.
این مبارزات سیاسی برای چه انجام میگرفت؟
برای این بود که میخواستند حکومت اسلامی حکومت علوی و نبوی و حکومت قرآن را در جامعه برپا کنند؛ یعنی ایدئولوژی اسلامی را تحقق بخشند؛ چون حکومت اسلامی در زمان منصور و هارون و عبدالملک و متوکل به معنای واقعی اش وجود نداشت و ائمه میخواستند آن را به وجود بیاورند.«۱۳۵۸/۳/۲۴»
پیروزی امام حسین در قیام عاشورا
شما حسین بن علی علیهما السلام را یک انسان شکست خورده نمیدانید؛ در حالی که برای کسانی که بخواهند حکومت را بگیرند و قدرتی به دست بیاورند، یک سرنوشت فاجعه آمیز است، شکستی از آن بالاتر نیست.
شما یکی از خلفای دوران اموی یا عباسی یا یکی از پادشاهان مانند یزدگرد سوم یا مروان حمار را در نظر بگیرید.
اینها همه یا کشته شدند، یا فراری شدند یا در غربت مردند. هیچ کدام نشده خودشان و یاران نزدیکشان کشته بشوند و زنانشان به آن گونه به اسارت در بیایند؛ آن هم با لب تشنه آن هم با آن همه رنج که حسین بن علی علیهما السلام دچار آن شد؛ اما شما آن پادشاهان را مغلوب شده میدانید.
چرا حسین بن علی علیهما السلام را پیروز تاریخ می‌دانیم؟
در تاریخ که مطالعه میکنید، عقیده تان این میشود که یزدگرد سوم شکست خورد، مروان حمار از دست عباسیان شکست خورد، مستعصم عباسی از دست هولاکو شکست خورد ، هر پادشاهی ،امیری خلیفه ای از این قبیل را شما شکست خورده میدانید؛ اما حسین بن علی علیهما السلام را که با وضعی فاجعه آمیزتر از همه ی آنها کشته شده، پیروز میدانید؛ چرا؟
حسین بن علی علیهما السلام واقعاً موفق و کامیاب شد؛ زیرا آن کاری را که میخواست انجام بگیرد انجام گرفت، پس او پیروز شد و انبیای الهی همه و همه پیروز شدند.
انبیا آمدند مردم را بتدریج و در طول تاریخ با چند خصوصیت آمیخته کنند:
نخست آمدند به مردم اندیشیدن و فکر کردن یاد بدهند. اگر پیغمبران نبودند بشر فکر کردن نمیدانست و لذا ما معتقدیم اگر رشته ی نبوّتها در تاریخ نبود، امروز بشریت این تکنیک و صنعت و پیشرفت مادی، این حرکات محیر العقول علمی را هم نمیداشت.
دوم پیغمبران مبعوث شده‌اند تا مکارم و فضیلتهای اخلاقی را به حد تمام و کمال برسانند.
سوم انبیا آمدند تا در مردم خواهش و طلب یک جامعه ی آرمانی را زنده کنند.
لذا مسئله ی مهدویت و جامعه ی ایده آل تاریخی ،انسان در زبان همه ی پیامبران بوده است.«۱۳۶۰/۳/۲۷»
